Hiçbir şeye benzemiyordu, hiç kimsizliğim.Hep senden bir benzeyiş ilikledim iliklerime kadar seni yaşamaya. Artık seni unutmanın önsözünü yazıyorum.
-Evet, sen aşktın, aşka kafiyeli en büyük hamseydin. Hatırı olmayan, sanrısı öykülerde gizlenen bir anın dersiyim.
-Derdimi tersten okur esişler. Vahşi bir sensizliğe aslanlığımı büyütüyorum. Benim aslan şairim dediğin günlerin kopyasını yaşıyorum. İçtiğim, içli Kevserlerin berraklarındayım; ama yüreği karanlık gecelerimin heceleri suskun. Melodramlarıma gecelik giydiren can yakılışların uyurgezer gibi hep özlem odamda.
-Seni sayıklıyorum, sonsuz uyumsuzluklarda.
Bir ağıt, bir kabus, bir kayboluş yükseliyordu, içimdeki eskiz hatta esrik nemlere. Yağmurlarla,damlaların arasında uslanmadıklarım ıslanıyor
-Seni seviyorum ara bir cümle olarak ruhumun alt yazısında geçiyor.
Senin gözlerinden çalıp, senin sözlerine ulanıyor bakakalışım.
Unutamıyorum işte unutamıyorum,
Birşey var şuramda beni kahreden,
Şuramda tam yüreğimin üstünde,
Çakılı duran birşey var,
Elimde değil söküp atamıyorum.
