Her akşam aynı dert aynı tasayla
Sabaha varırım hiç kimse bilmez
Maziye dalıpta hatıraları
Ararken ağlarım hiç kimse bilmez
Kırık bir dal gibi yaşadığımı
Öksüz çocuk gibi dolaştığımı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta