Hep adını sordular, söyledim dedim ki “hiç”,
Arada bir ben varım, yanıp kavrulan bir iç.
Hiç kimse anlamadı, oysa doğru söyledim,
Ben daim hiçi sevdim, bilen yok Tanrı hariç…
30 Kasım 1989-Perşembe/ Ödemiş
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
kısa öz ve mükemmel sevda dolu yüreklere selam olsun m uhabbetle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta