Herkes Uyurken Şiiri - Metehan Apak

Dün gece sessizdi
Haftalardan sonra
Herkes ilk defa uyudu
Sanki koca kentte
Işıl ışıl parlıyordu
Ve ay hiç bu kadar
Cömert olmamıştı
Tüm bedeniyle
Uykular olmasada
Rüyalar vardı herşeyiyle gerçek
Yorgun anlamalar artık
Görebildiğim kadar derin
Melodiler süslerken
Gerçekten öte aşkımı
Sesin herşeyden güzel
Gece, yanlız benimle iken
Yağmursuz sokakların
En güzel haliydi dün gece
Koluma uzanmış
Sessiz ve aşkımla suratında
Parlayan ay ışığı
Dileklerim hiç bu kadar yakın olmamıştı sana
Yada hiç bu kadar gerçek olmadı zaman
Dün gece düşlerimin tersine
Seni düşündüm tüm benliğimde
Bizi bir kenara koydum
Sonra seyrettim tüm gece
Yanlız başıma
Önce sana baktım
Kaygılarınla, hayatının tüm acılarıyla
Hatalarınla ve tüm güzelliğinle
Kalbimle sardım kalbini
Ellerini tuttum ve düşündüm
Herşey bu kadar gerçek olamaz diye
Ama kalbimi hiç bu kadar sıcak
Hiç bu kadar yanlız hissetmedim
Tıpkı dün gece
Tıpkı beni sevdiğine inandığım gibi
Her gece, inandığım her gece
Dün gece, sadece bir gece...