Herkes Kendi Acısını Yaşar İçinde... Şii ...

ömrümüzün son demi,sonbaharıdır artık,maziye bir bakıver neler, neler bıraktık...=


hani kolun kanadın kırılır

kör dövüşü gibi gelir hayat kimi dem

tıkış tıkıştır için ama

sırtın sıvandığında eğreti sözlerle

gayri ihtiyari

sancılı gülüşler konar gamzene

oysa, sen de bilirsin;

acılar yerleşmiştir bir kere pencerene



görmezden gelsen de olan biteni

pişmanlıklar kat kat tuğla tuğla

sessizce döşer durur yüreğini

artık susmaya kodlanmıştır dilin

değil hayattan üç beş kare çalmak

yasaktır bile ağlamak

tavan yapar korkuların yeniden

beton yığınına dönüşür yaşamak



her yandan dökülen ucuzluğa inat

dik durmanın kırk bininci ayağında

kamburun çıkar ordan burdan

kuvvet bulup bir çıplak ulvî sesten

doğrulmak istersin son bir gayretle

orta yerden büker belini ruhsal zatürre

tekkeye eğri odun götürmemekken niyetin

isyan edesin gelir kutsal değerlere



bütün renkler griye çevirmiştir artık yüzünü

bütün hayaller toprağa

beyaza hasrettir gözlerin, yine de özenirsin siyaha

hiç değilse daha nettir griden daha gerçek

daha anlaşılırdır siyahlanmak

ve bahardan kalma bir güne denk gelsin istersin

bildiğin bütün duaları almışken koynuna

elinde çiçeklerin, toprağınla barışmak...

sayın hasköylü müthiş bir ifade ustalığınız var.Ben kendi adıma şiirlerimde çok sallapati bir kurgusu olan,daha çok ateşi okuyanın kucağına atan savruk bir şairim.Ancak sizin okuyucuya her bir kelimesini dahi tasdik ettiren berrak sunularınıza gıpta ediyor ve haddim olmadan inanın çok takdir ediyorum.

Yürekten paylaştığım dizeleriniz son derece etkileyici.Kutluyor ve teşekkür ediyorum efendim.

Sayın Nazlıhan Hasköylü ; sancılı gülüşlerin gözyaşlarından başlayıp derin ve nilüfer çiçeklerinin açmayacağı toprak renkli çok sulara doğru uzanan bir yolculuk . Hamurunda hüzün, acı ve gözyaşı olan şiirler için ben hımmm , nefis , elinize , yüreğinize sağlık diyemiyorum . Ve bölüm sonlarına kendimce kendi duygularımı aşılıyorum .....
'acılar yerleşmiştir bir kere pencerene / ne kadar kovalasanda gitmezler başka gecelere.... beton yığınına dönüşür yaşamak / sonranın en zorudur yeniden umudu kucaklamak....isyan edesin gelir bütün kutsal değerlere / ama çaresiz veda edersin tüm sevdiklerine....elinde çiçeklerle toprağa karışmak / ve boşa giden yaşamların acısını son defa haykırmak....'
Saygılarımla ....

nato mermer olsa da can tuzla buz arsında toprak olsada ve bir gül olarak karşına çıktığında nerede olursan ol kokusu hayatın her alanına serpilir..
Yüreğinize sağlık

Ne diyelim tüm taşlar yerliyerinde Anlamı, Mesajı da aynı öyle güzel bir çalışma kutluyorum sevgili Hasköylü

her yandan dökülen ucuzluğa inat

dik durmanın kırk bininci ayağında

kamburun çıkar ordan burdan
................Başka bir yol yöntem bilmiyorsan, yeni kamburlarla yaşamaya alışman gerek dostum.

'şiirdeki anlatımınız ölümden duyulan acı ve bunun bastırılması olayı ben öyle algıladım....ve bir o kadarda gerçekçi...'

' Eşin, dostun verdiği tesellide acılarını alıp götürmez, o yüreğe konaklamışsa istediğini almadan gitmez'
Umarım yüreğiniz acılardan uzak, mutlulukların mekânı olur.
Selamlar, tebrikler.

yüreğiniz daim olsun...

ama öyle haller vardır ki...

bütünleşmiştir yürekler...

birlikte atar ve birlikte çarpar herşeye....

birlikte hüzünlenirler...

ve o nilüferlerin su altında el ele tutuşmaları vardır...

selam ve saygılar yüreğinize...

Okurken bir bütünlük oluştururken dizelerin. yüreğin uc noktasını sızlatıyor. Anlam çok çok derin.

'elinde çiçeklerin, toprağınla barışmak...'

keşkesiz yaşamak mı daha kolay
yoksa keşkelerimiz mi bizi avutan...