Hercai Bir Çoban Islığıymış Hayat Şiiri ...

Dönence yalnızlıkların gecesine ay düşmüş, bedenim uzak köylerde
Hep aynı döngünün savruk ışıkları var yıllardır bulutsuz gökyüzümde
Serkeş masallar anlatır bıkmadan an, küreyi çeviren aşksız bedenlere
Hercai bir çoban ıslığıymış hayat, yalnızlığa sarılıp uyur iken gecelerde


Her gün aynı lokmaların paylarını alırız yaşamdan. Yığından sofraya dağıtılan hazların yumrularıyla sayılır mutluluk. Ekmektir uğruna sevgiler ekilen bu muazzam coğrafya, akar gider sevinçlerle kursaktan yarınlara. Ekmektir yarınlarımız, aşk çiseler eller unlu kalıplara. Aynı düşe sarılır insanlar her devirde ah! Ekmek sevdadır yaşamın kaypak ruletini çeviren bütün insanların saraylarında.