Ve sonra tanıyorum kendimi:
yüzümdeki çizgiler konuşuyor.
Her çizgi bir yön,
her yön bir zaman.
Ben kaybolmadım,
sadece tamamlanmadım henüz.
Sırtımda geçmişin yüküyle değil,
içimdeki boşluğun
sessiz çağrısıyla yürüyorum.
Hiçbir şey tam değil belki—
ama bu eksiklikte
bambaşka bir bütünlük var.
Bırakın yollar anlatsın beni.
Ben sadece
her sabah doğan
ve her akşam eksilen
bir hâlimi taşıyorum üzerimde.
Ahmet Nejat Alperen
Kayıt Tarihi : 30.6.2025 19:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!