Hayrullah Değerli Şiirleri - Şair Hayrul ...

Gön.Köp.Yaşayan Şiirler kitabımdan

Gelemem yollarım uzak
Kurulmuş sıralı tuzak
Saçlarıma düştü hep ak
Bak büküldü bel sevdiğim

BİLSİN SEVDİĞİM

İçim kıpır kıpır koşarım sana
Bu can sana feda olsun sevdiğim
Deniz derya olur coşarım sana

Gön.Köp.Yaşayan Şiirler kitabımdan

Dileğim huzurdur daha ne olsun
Bitsin bu işkence rahat edelim
Yeter bu kör döğüş hep birlik olsun
Bırakın kavgayı rahat edelim

Kurdularlı Şairden Seçkiler kitabımdan

Bu ne kıymet bilmezlik, bu ne vurdum duymazlık
Bırakın şu israfı yeter Allah aşkına
Bir gün hesap sorulur yetsin artık aymazlık
Bırakın şu israfı yeter Allah aşkına

G.Köp. Tasavvuf Şiirleri kitabımdan

Bırak şu gururu kapılma kibre
Bak her gün aleyhe işliyor ibre
Bir gün gireceksin sen de şu kabre
Huzura varmağa yüzünüz olsun

Kurdularlı Şairden Seçkiler kitabımdan

Özlemim artıyor günler geçtikçe
Sensiz bu hayatın bir anlamı yok
Yanıyor yüreğim ayrı düştükçe

Gön.Köp.Yaşayan Şiirler kitabımdan

Yirmi bir ağustos kara günümüz
Bulun bebeğimi içim yanıyor
Ne gecemiz belli ne gündüzümüz
Bulun Narin’imi içim yanıyor

Kara gözlerine kurban olduğum
Neredesin söyle neredesin sen?
O melek yüzüne hasret kaldığım
Nasıl özlüyorum bir görebilsen.

Tepearası şiir kitabımdan

1970’li yıllardı. 13-14 yaşlarında 12 çocuklu bir ailenin en küçük oğluydum. Bir dağ köyünde çocuk olmak, her şeyden önce çocukluk hayatını gönlünce yaşayamamak demektir. Çocukluk hayatın ya öküz ya da oğlak gütmekle geçer. Çünkü köy demek iş demektir. Köy yerinde ekmezsen ve dikmezsen olmaz; keçi, koyun, öküz, inek tutmazsan olmaz. Bu sebepten çocuk olarak yedi yaşına geldiysen artık bir işin ucundan sen de tutmak zorundasın demektir.

Köyde o yıllarda mayıs bir olunca okullar tatile girer ve yaz tatili başlardı. Benim de hisseme genellikle oğlak gütmek düşerdi. Bir gün akşam oğlak gütmekten eve geldim. Rahmetli babam oğlum “Hayrullah” diye seslendi. “Buyur baba” diyerek yanına vardım. Bana “Oğlum, bizim Delik taşa domuz iniyormuş, bu gece köpeği de al ekin beklemeye git” dedi. Hiç düşünmeden “Tamam baba” dedim. Ardından alelacele rahmetli anamın pişirdiği alaca sıcak pilavla karnımı doyurup yanımda Karabaş köpeğim olduğu halde akşam vakti yollara düştüm. Tarlamız 4 km uzaklıkta ormanın eteğinde bir yamaç yerdi. Köpeğimle tarlaya varınca ilk işim bir ağacın dibini ellerimle yatacağım yerin taş ve çalılarını temizlemek oldu. Uykum gelince öylece kıvrılıp yatıp uyuyakaldım.

Bir garip yolcuyum gurbet ellerde
Halimden anlayan kul bulamadım
Mecnun gibi kaldım sanki çöllerde
Aradım çıkacak yol bulamadım .