KENDİMDEN KAÇIYORUM
Seninle sensizlik yıkım darbesi
Nevrimi döndüren aymaz halinden
Sabır zordur elin erdiği yerde
Senden kaçıyorum ve de kendimden
Kader-i mutlak mı serseri miyim
Sevdaya çok erken düşüverdim ben
Felekte çiğ kalmış bir ben gibiyim
Aşkın ateşinde pişiverdim ben
Açsam gözlerimi cemalinlesin
Rüzgar türkü söyler yalnızlığıma
Neden gönül ile aram serkeştir.
Mehtap alkış tutar derin ağrıma
Ölüm ile yaşam ben de bir eştir.
Sıla beni gurbete ele sürdü
Karalıyım karalı
Zalım felek defterimi dürdü
Yaralıyım yaralı
Bu gönüle deli sevda düştü
Selam saldım nazlı yare
Sözsüzdü nağmem ağlıyor
Gel demeyi murad eder
Acısı yürek dağlıyor
Ben doğmadan yazan yazmış
Yüce dağ başında gayr-ı serdeyim,
Lale sümbül gibi boynu yerdeyim,
Ben bir açık dergah, sizse ev deyin,
Cam-u Cem’den gönül, haz alamadım
Erenler meclisi hular çekince
Şu ömrümü talan ettin el gibi
Ne söylesem olmuyor yar olmuyor
Başım taştan taşa vurdun sel gibi
Ne söylesem olmuyor yar olmuyor
Mevsim bahar yüregimde hareler
Bu sevdanın cefasını
Sen çekmedin zulüm bana
Sen bu gönülde yaşarsın
Bu dünyada ölüm bana
Ölüm bana ölüm bana
Seni memnun etmek mümkün mü gönül
Beni yerden yere çalıyorsun sen
Bütün iplerimi aldın eline
Kuklaya çevirdin sallıyorsun sen
Benden başkaları neden gamlanmaz
Kül ettim narınla ben de abayı
Terk eyledim yaylaları obayı
O keman kaşları kirpikten yayı
Bakarken leylaya çal diye vermiş
Düştüm sebepsizce uçsuz bucaksız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!