Hayat…
Hayat bir yokuşa doğru nefes alırken yürümekti.
Gözlerimin gördüğü kadar tenimde yaşamaktı.
Bazen yüzüm gülerken başımı kaldırıp bakmaktı.
Bazense içim kan ağlarken, geceye saklanmaktı.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta