Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Aslında ne güzel anlatıyor bize şiir , kalabalıklara rağmen yalnızlığımızı...
Unutmak istiyoruz kırılmışlıklarımızı...Yaralarımız kabuk bağlasın istiyoruz. Hatta yeniden güvenmek istiyoruz insanlara...Ama *geçmiş bir ordu gibi geliyor * üstümüze,kanırtıyor yaraları teker teker...
Gidip tekrar yalnızlığımıza sığınıyoruz. Bazen de çocukluğumuza uğrayıp, eski çoşkumuzu, eski iyimserliğimizi bulmaya çalışıyoruz....
Belki boşluklar dolar , belki birazcık yaşam anlam kazanır diye...O da sadece bir an oluyor, gelip de geçiveren...
Çok beğendim dizeleri. İçinden geçtiğimiz zamanlar...
Babam derdi ki bazen hayat için *Vakit geçiriyoruz...işte * O aklıma geldi ...
Kalemin hep yazsın kardeşim. Yolun açık olsun.Selam ile.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta