Kendimizi dinlediğimiz yerdi orası.
Kendimizi anladığımız yer bizim içimizdeydi.
Kendimizi dinlerdik ve dinlerken her nefesimiz hayata değerdi.
Hayatın nefesi ise esinti. Bizim her nefesimiz esintinin etkisinde olurdu. Kendimizi dinlerken,hayat kendini hissettirirdi.
Nefes alırdık aynı anda.
Hayatın tüm zamanı bizim an'larımızdı.
Bir zaman sonra anılarımız olurdu bi zaman sonra anlardık.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta