Hayallerim Şiiri - Mehmet Bildir

Nasıl Başlayacağımı Bilmiyorum

Nasıl, nereden başlayacağımı bilmiyorum,
Elinin sıcaklığı nasıldır, onu dahi bilmiyorum.
Seni sana nasıl anlatacağımı da bilmiyorum;
Kalbinin sesini, gözlerinin rengini, saçlarını...
İlk defa sustum, sessizleştim.

Ben bir yolcuydum,
Kahve rengi toprakları olan bir medeniyet beşiğinde,
Dağları sırt sırta olan bir memleket türküsü ardında,
Yanlış kalan bir şarkı gibi,
Eski bir radyoda dinlediğim o şarkının hüznü gibiydi bakışların.

Sana baktıkça nasıl ifade edilir ki gözlerinin güzelliği?
Akıl sır ermez bu duyguya;
Düştüğüm derinlikler, bir akıl hastahanesi gibi,
Kendini kaybeden kalbim...
Her söze başlayınca dudaklarımda
Ucu bucağı olmayan bir yolun yorgunluğu düşüyor sol omuzlarımda.
Bırak sana bakmayı, sana sevdiğimi bile diyemeden
Ayrı dünyaların ayrı batan güneşleri gibi,
Ne doğudan ne batıdan batabildik;
İçimizde biriken o özlemleri ay ışığında bıraktık.

Bir medeniyet gibi bağrın,
Sırma saçların kahve rengi tonunda,
Göz bebeklerin, mavinin tonunu çalmış denizlerin,
Dalga dalga yüzüme vuran yalnızlıklarım...
O kadar cümleye çok şey sakladım da,
Bir “özledim” kelimesini göz pınarlarımda kuruttum.
Ben damla damla dökülürken yollarına,
Bir varmış bir yokmuş hikayesinde kendimi arar oldum.

Gözlerimi açtığımda her şey gitmiş, bitmiş;
Bir ben kalmışım, bir de dar ağacına asılı hayallerim.
Bir sen kalmışsın, bir de yılların yorgunluğu.
Söyle, sözü özü güzel gözlüm,
Bundan öte ayrılık var mı?

Ya bir mandal gibi hayallerine tuttur beni,
Ya da bir dalga gibi savur, savurabildiğin kadar
Issız, sessizliklere...

Unutma,
Ben umutsuz bir denizde yelken açarken sana,
Güneş batmıştı;
Ben her gece ay ışığında seni izledim,
Sabırla, bir gün seni görmek umuduyla.

Şimdi anlıyorum ki,
Yaşayan bir insanın ölümünü yaşatan,
Zamanın tam ortasında sürgünlüğü tatmışım.
Duygulara gizlenmiş bir yaradan ibaret olduğumu
Gözlerindeki gözyaşlarından fark ettim.

Anladım ki senin hiç kanatların olmadı,
Ama benim uçup giden hayallerim çok oldu...

Mehmet bildir
12.28.2024