Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Doğum gününüz münasebeti ile
uğradığım sayfanızda
bu güzel çalışmanızla karşılaştım.
tebrikler.
Yaşayacaklarınız
yaşadıklarınızdan
daha renkli
daha hareketli
daha bereketli
geçmesi temennsi ile
doğum gününüzü tebrik ediyor
sağlık mutluluk ve başarı dolu bir ömür
Yüce Rabbimden niyaz ediyorum
YOK YOK,DİĞER YAZDIKLARINA BAKINCA,YAKTIĞIN ŞEHRİN İÇİNDE SEN DE KALMIŞA BENZİYORSUN. BİRAZ DAHA YANARSAN KIVAMINI BULABİLİRSİN.
GÖNLÜNE SELAM
Bir şehri tümüyle yaktım,
İçinden birtek seni çıkardım,
Diline saglık
Sevgili Eflatun İstanbul bu güzel şiirini okuyunca serinledim sanki:)
Şiire aday değil bence tam bir şiir
Hepsi güzeldi ama bu dörtlük içimi feth etti yüreğine sağlık
Kış olsun, tek ben üşüyeyim,
Yaz olsun, güneşi terimle kurutayım,
Havanın da tüm vurgununu ben yiyeyim,
Sana da hep serinlik bırakayım.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta