Kuytu köşelerini sevdim hayatın.
Gece karanlığını ay düşünce.
Işık böceklerinin çaresizliğini okşadım.
Ve anladım ezikliğini dünyanın.
Cümlesi kendi iğne deliğinden sokuyordu burnunu hayata,
Hayat kıskacında sallandırıyordu boynunda ilmeği beşerin,
İçinde ak kalmış sayfa, toz pembe bahar gibi açıveriyor topraklar.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta