Hayal Çiçeği Şiiri - Kasım Kobakçı

Onun yurdudur, dağların yamacı,
Taze sürgünü, baharın müjdecisi,
Fışkırır boyu, toprağın bağrından,
Ne güzel huyu, doğanın sunduğu.
*
Yemyeşil rengi uzun yaprakları,
Kaplar bir sevinç, görenin içini,
Gelince mevsimi, beyaz çiçek açar,
Hayli de ince, hoştur görünüşü.
*
Yollara düşer, erkenden köylüler,
Dikkatle deşer, bıçakla kökünden,
Bu şifalı bitki, çuvallara dolar,
Kabiliyeti artar, toplayan insanın.
*
Tencereye girer, kavrulur soğanla,
Bütün her yere, yayılır lezzeti,
Ayrı bir tat katar, bulgur pilavına,
Bir tabak daha ister yiyenler.
*
Verir kuvveti, derler ki bedene,
Bitirir gamı, içindeki derdi,
Her derde şifa, vitamin deposu,
Bir sefa bulur, sürenler yüzüne.
*
Bir tutkal elde edilir kökünden,
Tamir edilirmiş, ayakkabı eskiden,
Deriyi, köseleyi, sağlamca yapıştırır,
Bu eski bilgi de, unutuldu artık.
*
Gösterir o yüzünü, eriyince karlar,
Onunla biter, güz ve kışın ayazı,
Bolluğun, bereketin bir nişanıdır
İlk heyecanıdır, kırlarda baharın.
*
Neşeyle bizler, toplardık çocukken,
Hatıralarda kaldı, şimdi o günler,
Hep arar dururum, o sade lezzeti,
Soframda kurarım, hep hayalini.