Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Ey gece,
Seviyorum seni.

Huzurun içindeki geceyi,
Gecenin içindeki huzuru seviyorum.

Eylül ortası akşam saatleri,
Zaman maviyi kızıl geçiyor.
Sözlerde hazan, gözlerde hüzün,
Dalgalı denizin orta yerinde
Mevsim yalnızlığa kürek çekiyor.

En sarısından yapraklar dökeceğim giderken ardımda.
Hazan ayı, hüzün ayı, ayrılıkların ayı olacak gidişim.
Ve bir papatya mevsiminde yeniden doğup,
Hiç gitmemiş gibi olacak geri gelişim.

Hatice Kutsal

Kısa zaman oldu gibi, oysa seneler geçmiş,
Yaşanmamış yıllarımın üzerinden.
Yaşadıklarım değil de yaşayamadıklarım beni kahreden.
Ey yıllar görülecek hesabımız var,
Kaybolan yıllarımı isteyeceğim senden,
Ömrüm sonbaharına girmeden.

Aşkı hüznümsün, ey sen gece gözlüm.
Derinlerinde vurgun yedi gönlüm.
Varlığın cennet, yokluğun kıyamet,
Geçmesin sensiz, geri kalan ömrüm.

Hatice Kutsal

Gece olunca,
Kendinle başbaşa kalınca,
Günün muhasebesini yaptıktan sonra,
Aklın sakin, ruhun dingin, vicdanın rahatsa,
Başını yastığa rahat koyabilirsin.
Dünyanın en huzurlu insanı sensin.

Söndü Işıklar birer birer
Gece sessizliğe büründü
El ayak çekildi sokaklardan
Sonra sustu bütün sesler
Düşlerin götürdüğü yerlere gitti
Başka bir alemde uyandı herkes

Ne günler geldi geçti şu kısacık zamandan.
Daha dün gibi değil mi geçmişten arta kalan,
Yarın da olacak dün, bugün olduğu gibi,
Bakıp duracağız sessizce gidenlerin ardından.

Hatice Kutsal

Akşam oluyor
Akşamdan sonra gece
Gece bir bilmece
Ne olacağı bilinmez
Kimine işkence
Kimine düşünce

Araya,
Ne dağlar, ne yollar girebilir.
Ne zulüm, ne ölüm ayırabilir.
Ne yöre, ne töre bitirebilir.
Yüreklerdeki gerçek sevgiye,
Hiç bir şey engel değildir.