Hatice Kutsal Şiirleri - Şair Hatice Kutsal

Candan öte canım dediklerim.
Camdan değil benim kalbim.
Canım olana canım verir,
Candan yürekten severim.

Hatice Kutsal

İçeceklerden çayı,
Çiçeklerden papatyayı,
Mevsimlerden baharı severim ben.
Dostumdan vefa beklerim ben.
Sevdiğimden sol yanını isterim ben.
Beklerim isterim, baktım olmuyor,

Kırk ikindi yağmurlarını bilir misin ?
Mayısta başlar ve her ikindi vakti kırk gün yağar.
Hayat verir, canına can katar her yağdığında toğrağa.
Farzet ki ben kırk ikindi yağmuruyum sana,
Durmadan yağıyorum yüreğine damla damla.

Maviye boyamalı her sabah erkenden gökyüzünü.
Pamuk tarlasına benzetmeli bulutların beyazını.
Lavanta kokmalı gün batımından sonra akşamlar.
Yağmur sesiyle uyanmalı gecenin bir yarısı.
Dört mevsim yeşil kalmalı insanın doğası.
Huzur olmalı ismi cismi, değişmeli lisanı.

Zamansız esti rüzgar,
Zamansız soldu kır papatyası.
Kimsesiz olmayacaktı sol yanı,
Zamansız vedalar olmasaydı.
Bulutlar gibi yüklü şimdi,
Başlarsa durmayacak deli mavi.

Uçup konamaz oldu, kırıldı yine kolum kanadım. Uzadıkça uzayan yollaradır sitemim ahım.

Hoşçakal ana kucağım, baba ocağım, hoşçakal gençlik çağım. Elveda elleri havada kalacak, hüzünlü kalabalığım.

Toprağı burnumda tütüp bağrımı sızlatacak ardımda kalanlara hasret kalacağım.

Birgün de,
Kısacık bir zaman diliminde,
Dört mevsimi yaşarmış insan,
Aklıyla yüreği arasında ki mesafede.

Hatice Kutsal

Huzur içinde geçsin, gecen gündüzün.
Değmesin yüreğine, bir nebze hüzün.
Mutlu mesut yaşa sen, bir ömür boyu,
Akmasın gözünden yaş, gülsün hep yüzün.

Hatice Kutsal

Bulutlar durmadan ağlardı delice,
Islanırdı kömür karası saçlarım.
Şafak çökerdi gecenin üstüne,
Yağmurla yarışırdı gözyaşlarım.
Karışırdı düşen damlalar birbirine,
Benden mi, gökten mi, anlamazdım.

Size de dün gibi geliyormu?
Yıllar öncesi.
Zaman farkına varmadan,
Ne çabuk geçti.
Sabahtı, akşamdı derken,
Ömürden bir gün daha gitti.