Hatem Dede Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Söyle bana, Hatem Dede…
Şöyle bir göz gezdirerek
elime-avucuma.
Yol-mol var mı avuçlarımda, ulaşıp ulaşıp yare giden?
Kabarmış mı yüreğim ayın yüzü kadar?
Neler neler geçmiş başımdan
bu büyük karasevdaya tutulalı?
Söyle bana, Hatem Dede…
Var mı aramızda
karaçalı?

Şu çizgi kader çizgim, almış başını gidiyor işte,
tükendiği yerde ölüm bekliyor, biliyorum.
Sen de biliyorsun ama söyleyemiyorsun,
adını kara haber koyuyorsun ölümün.
Kara haber-mara haber, söyleyiver gitsin;
ona kavuşmadan önce mi, sonra mı?
Ne kadar kalmış kavuşmama,
üç gün mü, beş gün mü,
yıllar mı?

Bir yalın yaşam var avuçlarımda Hatem Dede,
cömertçe harcanmış bir yaşam
karasevda uğruna.
Şu gördüğün çizgilerin her biri bir ayrı fırtına,
her biri bir ayrı daldan düşen yaprak,
her biri bir ayrı çileden doğmuş, yaşanarak,
görüyorsun işte, hep ayni yere geliyor dönüp dolaşıp
benim yare gittiğini sandığım yollarım.
Ben bir sevgili yitirmişim avuçlarımda
Hatem Dede ‘m,
yanarım.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 75-76/100)