Hasretlik Esaret Şiiri - Dinmez Er

Kapatın bütün perdeleri istemiyorum
Gün girmesin içeri
Gözüm görmesin senden başkasını
Ne bir ışık, ne başka bir şeyi
Gönül sadece seni istiyor yanında
Hasretin fırtınadan beter yıktı
Vurdu can evimden beni
Daha ne kadar katlanır,
Nasıl dayanır sensizliğe bu can
Bir şeyler söyle,
Bir ses ver n’olursun be can!
Sesin kurtarır beni amansız sanrılardan
Fotoğraflarda solar umutlar
Çığ gibi büyür, dağ gibi yükselir hasret
Şiirlerde avutamıyor artık
Yalnızlığın adı özgürlük,
Özgürlüğün mutlulukmuş
Uydurmaca, kuyruklu yalan
Yalnızlık hasret,
Hasretlik esaret!
Hasret denen illeti ben iyi bilirim.
Hüzünle ıslanan bakışların geliyor aklıma
Hasret çiçekleri açacak sensiz bahçelerde
“Hasretlik dayanılmaz değil ya sabır! ”
Öyle diyorlar yaşlı bilgeler
La havle be mübarek!
Seni göstermeyen bütün aynaları kırdım
Böyle mi yazılmış acaba yazgımız bizim
Her yanımızı gurbet gibi hasretler sarmış
Hasretinle ben nasıl yaşarım söyle bana can!

Dinmez ER / Çeşme 2012. 07. 23 /