HASRETİN TORTUSU....
Metruk bir ev gibi yüreğim.
Ay ışığı sızıyor çatlak duvarlarımdan.
Dışarda esen rüzgar içimde fırtınaya dönüşüyor.
Yokluğunun hasatı beni bu hâle koyan.
Bilmem kaçıncı aynı acıyla yüzleşişim.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta