Hasretin Müebbet Hükmünde

Yıllar oldu; gözlerim cemaline hasret,
Ses ver bari dedim, dönmedin, ne bu inat,
Bir kahve vaktine değmez mi? De! Bu namzet,
Geldiğinde selam versen, düne inat.
*
İnsan; farkında olmadan işler kabahat,
Bu kadar uzun cezaya, nail mi bu baht?
Hatamı anladığımda, geçmişti vuslat,
Bilmiyom kaderde mi? bizde mi kabahat?
*
Geçmişi, hayattan tatlı anı kabul et,
Gözüm, kulağım, kalksın diyor bu müebbet,
Mazinin hiç mi hatırı yok, yarın selamet,
Belki kırgınsın, haklısın, özürüm affet…
*
Senden sonra ıstırap, buruktu hep hayat,
Kalp körlüğüm bende ceza olmuştu, kat kat,
Yetmez mi? nur-u han-da ki bu uzun hasret,
Uzatırsan elin, dostluk kazanır elbet.
*
Ömrün geri alma tuşu olsaydı, farz et,
Bu; keşkeler, ah demeler, olmazdı elbet,
Tek tesellim ad benzerliği, sabrı hayat.
Kalp; Hasretine müebbet, bende kabahat.
*
Demoğlu’nda; kapanmadı bu yara, bir dert,
Hademe, hemşire, korkum edilmekti ret,
Çok sonra anladım ki kaygım boşmuş elbet,
İş işten geçmişti artık, kaçmıştı fırsat.