Sürekli ağlamak mı bulutların kaderi?
Oysa ne kadar da sakinler.
Ah o yaramaz rüzgâr!
Şurasını burasını mıncıklamasa,
Kolay kolay ağlamaz bulutlar.
Ne bir sevinç vardı,
Ne bir heyecan!
Bir ölü gibi serilmiş yola.
İnanamıyorum,
Tanıyamadı ya beni
Gençlik ateşiyle yürüdüğüm sokaklar!
Hayatı yanlış tanıdım, patladı bütün çömlekler.
Bak, bulmuş gibi olduğum,vsaklandı yine gerçekler.
Toplumsal alfabede
Olmayan harfleri kullanıyor yüreğim.
Belki de bu yüzden farklıdır okuyup yazmam.
Ne de çok önemsiz ayrıntılar var hayatınızda;
Gün boyu yürüdüğünüz caddelerde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!