OCAK
Çocuklar
Biz de çocuktuk bir zamanlar
Tozlu yollarda az mı çevirdik çember
Şimdi konuşmaz uzaklar
ÖDÜNÇ GÜNLER
Ah! İlyas
Soracaklarımız vardı sana
Sen de gittin yalnız
ÖĞLE VAKTİ
Güne not düşme
Yalnızlık yola serer
Gelir çatar öğle vakti
Akşama söyler birer birer
GÜNE DÜŞENLER
Solsa da resim
Gün gelir
Atar bir çığlık
Serilir geçmiş
GÜNEŞ
Her gün görünürdü
Ufukta batan güneş
Gülüşünde kardeş
Akşam tutuşan ateş
BU FIRTINADA
Şimdi yaşlandık biz
Son yağmurdan kalanız
Son günün hecesinde
Söylenir içimiz
Tam akşamüstü
Uzakta kararır bulutlar
Uçarken martılar
Dağılır dalgalar
Düşlerimin dalında
GÜN İNERKEN
Çabuk kocadım
Çiçekler gibi soldum
Sokak başında
Yalnızlık adım
GÜN YORGUNLUĞU
Gün yorgunluğu
Isındığım ocak başları
Unutsam da o çocukluğu
Hala ışır közde kalanları
GÜZ DÜŞÜMÜZ
Arkadaşlar
Artık bitsin bu acı
Gelmez eski günler
Dinsin bu sancı



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!