KARANLIĞI KOVDUK
Ne zaman bir araya gelsek
Rize’yi konuştuk durduk biz
Denizini o günlerimizi anlattık
Okulu ve arkadaşları unutmadık biz
KARANLIK
Artık bakma uzaktan
Gelmez o günler
Kırık bir daldan
Akan damdan
KARA TAHTA
Gün içinde
Kayıp olursun
Çalkalanır durursun
Karanlığında kalırsın
KAR HELVASI
Çocukluğumuzda
Mezardaki çaput ağacı
Bizi acılarımızda toplardı
Bir baş soğan
KAR ŞERBETİ
Böyle çalıp durma
Günü eğirme ıslığında
Yollarıma dalma
Vaktimi alma
KARTOPU
Yalnızlığım söyler durur
Neler katar gecenin içine
Bazen kartopu olur
Yuvarlanır düşer dizine
KASIM
Ne güzeldi arkadaşlar
yaşadığımız o yıllar
okulumuz taş bina
şimdi sesimizi yollar
Sığmazdık yollara
güneşli yaz sabahlarında
didiklerdik günü kozalağında
gök değildik
bulutunda yağmur olalım
TÜTEN KÜTÜKLER
Orada
Dalgınlığın
Konuşurdu gölgen
Kalırdı yorgunluğun
UÇURUM
Kim özlemez gençliğini?
Çocukluğunu ana kucağını
Bursa bıçağında
Gülen delikanlı yüzünü



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!