“Sonunda Erdal’a geldi ölüm
Sustu bütün güz çiçekleri
Hepimizde vardı bir albeni
Aldı koynuna onu
Acılı toprak
Bizden ayırdı Erdal’ı”
ERDALIN SAZI
Şimdi nerede?
Okuldaki arkadaşlar
O buğulu camlar
O yorgun bakışlar
ES BİRE RÜZGAR ES
Es bire rüzgar es damların üstünden
gittiğim gece ışıldasın yıldızlar
tünesin kanadı kırık kuşlar
I
Yağmur en güzel süsü idi o kentin
Ne güzel yakışırdı
Bir temmuz günü
Orda kızımız doğdu
Martılar uçardı üstümüzden
ESKİ RESİMLER
Yaşadıkça insan
Olur, bir kitap
O düşleri o uzakları
Kalır bitap
EYLÜL
Eylül sonbaharın sarısı
Daldan düştükçe yaprakları
Neden birden sarar acısı
EYLÜL KUSAR
Ne güzeldir
evlerde güneş
yağmur sonunda
fısıldayıp duran kardeş
Nasıl geçti çocukluğum?
Bir taştan bir taşa uçurum
Kimseye soramadık hiç
Nerede kaldı çocukluğum?
Sıkışıp kaldık burada
EY! ÖMRÜM
Bilmem neden?
Güne neler düşer
Sevinçten acıdan
Bazen şaşar beşer



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!