DENİZLİ
Somurtur köşesinde
yaramaz bir çocuk gibi
denizli horozu
gözleri siyah sürmeli
DEPREM
“6.9 İzmir-Seferihisar Depremi
kayıplarımızın anısına”
Bir sessizlik ki
Çocuk yum gözlerini
görmemiş ol
yazmasın kalemin
üşürsün kırılır tuttuğun dal
çocuk uykularında kal
DOSTLAR
Bazen aklıma düşer
Yanımda solur pişmanlık
Ağacından düşer yaprak
Dostlar gelir soluyarak
Dr. ATİLLA ÖZERDİM
Hala balkonda görür gibi olurum
Bilgisayarında toplardı çocukları
Yenerdi satrançta
DÜŞ KIRIKLARIM
Kır çiçeklerine özenirim
Eskiler alır getiririm
Eskimeyen ne kaldı? Ki
Kendi kendime sorarım
Bir güneş gibiydi
İlk okuduğun gün
Dökülürdü alfabeden
Kitaba koşardın her gün
Elma satan çocuk
Ne kaldı ardında
Suskun yüzler
Ne söyledi dağlar
Uzadı geceler
Artık mürekkebinde
Kimse görmez
Karanlıkta çıra isini
Uğraşma boşuna
Aydınlık görür her izi
Bir kahve tadında



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!