RAYINA KÜSEN TREN
Bazen gün çığlıkla düşer
Dünü dişler yola serer
Kimi geçmişi eşer?
Birer birer
REŞAT BEY
İçimde bir yangın
Söndür söndüre bilirsen
Dilim tuza değdikçe
Kandır kandırabilirsen
On dördünde ayrıldım
çocukluğumun kuytularından
uzak yerlerde kaldım
ne zaman bir kağıt bükülse
eski günler ardında hala acır içim
Ziraat bahçende
konuşurdum çiçeklerinle
dalgalara çevirince yüzümü
aklıma gelirdi memleketim
harf harf olurdu öfkem
Saçını döken yılları
bulamadın günler kırıldı
kanayan sözlerine
hep akşam damladı
nereden başlasan güne
SABAH AKŞAM
İçimde beklettiğim deli yanım
Derelerde bakıp durduğum uçurum
Nerede ıslık çaldığım kaya?
Silkeleyip durduğum muşmula
ÇOCUKLUĞUMUN SESİ
Çocukluğumun sesi kaldı
o sokaklarda
gannörü, çalıkla yakı
ve yusufaların yıkığı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!