Duymuşluğum vardı aşk illetini
Başıma gelince feleğim şaştı.
Savurdu üstüme her zilletini
Geceler uykusuz gözlerim yaştı.
İmkânsız hayaller, ülküler gibi
Pervaneysen bu aşka yanacaksın ey gönül!
Kül olmayı maharet sanacaksın ey gönül!
Ağlamak da nedir ki kanlı göz yaşı döküp
İki büklüm olacak hattâ kan kusacaksın
Ciğerini yerinden kendi elinle söküp
Şu felek layıktır zafer tacına
Bahtıma küserek gidiyorum ben
Karşıma kurduğu darağacına
Kendimi asarak gidiyorum ben.
Yar, sende bırakıp diğer yarımı
Gözden ırak gönülden öyle ırak olmuyor
Anmadığım gün mü var? Dilimde hep sen varsın.
Saçıma ak düştü de hatıran hiç solmuyor
Yanmadığım gün mü var? Külümde hep sen varsın.
İçtim aşkın meyini, müptelayım şaraba
Kirpiklerin sahilim, gözlerin okyanustu
Gönlüm bakışlarında yaşayan bir yunustu.
Eğer karaya vurmuş görürsen bedenimi
Hicranımda bil benim yar ölüm nedenimi.
Ömür hicran ile geçiyor heyhat!
Yaşamak ölmekten daha güç oldu
Unutmak ne mümkün sevmek kabahat
Soluk alıp vermek sanki suç oldu.
Bin kere öldüm de her bir yaradan
Bir gülün uğruna şakıdım durdum
Bülbülü susturur dillerim benim
Kendimi bilinçsiz yollara vurdum
Deliyi andırır hallerim benim.
Meylettim her daim aşkın vârına
Hasretini içimde kor gibi sakladım ben
Anılar sırdaşlarım hatıran şahidimdir.
Yüzüme tebessümü sensiz yasakladım ben
Dinmedi gözyaşlarım hatıran şahidimdir.
Çıkmazlar içindeyim bir yol bulamıyorum
Canımı veririm bir gülüşüne
Yeter ki gözlerin yaş görmesin yar
Razıyım uykumu her bölüşüne
Bu gönül sensiz bir düş görmesin yar.
Şiirler yazsam da yine nafile
Eşsiz bir güzellik tablosu gibi
En mahir ressamın çizdiği sensin
Görenin, Venüs’ün biblosu gibi
Hayranlık duyarak süzdüğü sensin.
Güneşe nispet mi sarı saçların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!