Zeytinliye varınca seyre durarsın..
Denizden kopmuş iki martıyı..
Uçuyorlar sesiz ve özgürce…
Göğün maviliklerine kanat açıyor biri..
Çınar ağaçlarının dallarına mest diğeri..
Nasip neresiyse,Zeytinliye kanat açıyor..
Acıyıncaya,yoruluncaya kadar umarsızca..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta