Denir ki: ‘’sevdaların ömrü âşıklardan uzun olurmuş;
Yürürse aşkları ardında ölmekten korkmadan yiğitler,
Yarım olan canı âşıkların vuslat vakti tam olurmuş;
Adıyla, aşkları her yerde ayrılmaz bir bütün olurmuş.’’
Hiç dokunmadan tenine
Hiç bakmadan tadına dudaklarının
Hiç koklamadın saçlarını
Seni özlüyorum sevdiğim seni
Hiç yaslamamışken başını göğsüme,
Sen bilir misin beni yoksa bildiğini mi sanırsın?
Hani anlatsam sana desem ki derdim büyük
Beni anlar mısın anlamak için çabalar mısın?
Gözlerine bakıyorum bu günlerde sende çok uzaksın
İsteksiz isteksiz konuşma benimle
Duymak istediklerim bunlar değil
Ve kıskançlığın nedendir beni sahiplenmenden mi?
Yoksa güvensizliğinden mi?
Sende mi yara açacaksın gönlümde?
Aklımda senden alıtıntı kalıntılar var
Düşlerimde hayalin
Ve o sessizce çekip gidişin
Yokluğunun içime sinen zehrini boşaltacak kadar gücüm yok
Biliyorum senin boş laflara karnın tok
Benim içimde ise senin aşkının esintileri çok
Sen, senden öncesi hiç olmadı sanma
Daha kapanmamış yaralarım var benim
Bırak kalsın öyle sarmaya kalkma
Daha beter edersin ben, beni bilirim
Kaç zamandır iyiyim ben böyle
Senden uzaktayım sevgilim
Ve İstanbul yine çok kalabalık
Ama ben yalnızım
Senden uzaktayım sevgilim
Ve kaşları gözleri oynuyor insanların
Kaybettik geçmişte aşklarımızı dostlarımızı belki yarınlarımızı
Can dediklerimizin acısını yaşadık
Kâbuslarla uyandık gecenin bir yarısı hıçkırıklarla ağladık
Gözyaşlarımız özgürce akarken
Sessiz yalvarışlarla sabır diye haykırdık
Gelen bütün acılara eyvallah
Sevgilim, kadınım
Yine seni anlatma çabasında
Bulunacağım bu gece
Kapalı çarşıda yürürken
Hiç aklında olmasa bile
Seni anlatmak sana
Ne kadar zor
Sanki sen kendini bilmezmişsin gibi
Sanki sen güzel olduğunu ilk kez duyuyormuşsun gibi
Ve ben sanki ilk kez aşık oluyormuşum gibi...




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!