Aynalar, aynalar, aynalar, aynalar
Bu ben değilim!
Suratım kırışmış,
Saçlarım ağarmış.
Aynalar, aynalar, aynalar, aynalar
Gönül ucuz bir sürtük gibi elden ele dolandı
Geride anıların hüzünlü acıları kaldı
Alışılmış senaryolar oynandı durdu
Hayat zamanla başa sardı
Yoruldum…
Güneşi söndüremez insan gözyaşıyla
Lakin kalbinin yangınını söndürür
Yüreğinde ki ışığı söndürüyorsa bin bir karanlıkta
Bu dünyadan daha ne fayda ona
Sıfır olmak hayatta hiç olmaksa
Kokunu arkamda bıraktım
Artık buram buram hasret tütüyor burnumda
Yalnızca bir kaç saat oldu yanından ayrılalı
Her defasın da daha zor oluyor bu ayrılıklar...
Sabredeceğiz sevgilim
Gölgeler var her yanımda
Gölgeler sağımda solumda…
Kimlerin bu gölgeler?
Bilinmezlik uçurumunda
Bir birine paralel düşünceler
Gel gökyüzünde uçalım
Gel denizin üstünde koşalım
Gel zamanda yolculuk yapalım
Gel hiç değilse yeniden beraber olalım
Sana minnettarlığımın bir göstergesi olsun bu veda busesi
İnan hiç pişman değilim seni tanımaktan
Her güzel olan şey gibi bitti bizimde bu öykümüz
Dudağımda yarım kalan tadıyla
Sen aklıma her geldiğinde mutlu olacağım söz
Sen güzel yârim
Sen kalbimin en derinliklerin de taşıdığım sevgilim
Sen beni neden kıskanıyorsun
Gözlerimde bakışlarını hapsettim
İnsanlar bunu göremeyecek kör mü?
Hayat bir döngüdür
Doğruluk güveni, güven sevgiyi
Sevgi dostluğu, dostluk iyiliği
İyilik ise ışığı ve aydınlığı getirir
Işık kaybolduğunda ise
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!