Gün, bir sığınağın çöküşüyle başlar
göğün hır gür ettiği bir uyanıştır bu
penceremden direnişi son kez fısıldadığım
ayaklarıma varlığın kuvvetini bağışlayan
çünkü vakti çoktan unutturan uyanışların
iç çekmenin ve yorgunluğun aksine
kudretli bir dağılmayla sarsılan mürekkebin varlığı terbiye ettiği andır
I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta