Hamit Kalkan Şiirleri - Şair Hamit Kalkan

Adımlarım çeker beni boşlukta
Durdum.Adım atmak gelmez içimden
Dalmışım hülyaya kaldım loşlukta
Zorlar beni, durmak gelmez içimden

Dolaşacağım hep karanlık yolda

Yar dedim sana yar. Can dan ötesin.
Uzak durma da gel hadi beriye
İstemem bir şey sen bana yetersin
Al senindir yürek gir içeriye

Ruhuma katarım bana geleni

Çekil git başımdan efkar bulut’um
Zaten ağlıyorum gelme üstüme.
İstemem doğmasın batan umudum
Zaten ağlıyorum gelme üstüme.

Açma çiçeğim ki bahar gelmesin

Benliğimi kökten sildin
Beni benden alan dünya.
Güldüğümü nerden gördün
Gençliğimi çalan dünya.

Fanisin hiç güven olmaz

Dilimden düşmeyen bir hasretlik türküsü var
Yüce dağları aşan yardan haber beklerim.
Zehir oldu hayatım dünyam öylesine dar
Kanlı yarayı deşen yardan haber beklerim.

Yardan ayrı kalmak en acı ızdırap bana

Ayrılık dedin yine zalim kadere çattım
Yol ayrılsada gönül birdir. Güle güle git.
Hayatı özlemiştim,sevinci senden tattım
Boşver. Kalbimde yerin yerdir. Güle güle git.

Şansta ayrılık varmış kaderime dur demem

Hayatımda iki sert tokat yedim
Birincisi fani olan kaderden.
Boş ver alışmışım kadere dedim
Ya ikincisi? Bak işte o senden.

Canım gibi sevip bastım sineme

Geri verin bana.
Çamurlar içerisinde,yalın ayak;
Koşturduğum günümü.
Hani hep söylerim sayıklayarak
Çırayla arayıp bulamadığım
O masum çocukluğumu.

Bu günde uzağım yine huzurdan
Bükülen bedenim taşımaz beni
Gönül hoşnut değil hali hazırdan
Çileyedir sevdam şaşırmaz beni.

Bugün öyle bir günkü,

Can dosta açmayan bir gülü verdim
Onun sayesinde ben gülüverdim
Baktım o güllerden daha değerli
Sonunda dostumu ben güle verdim