Hamit Kalkan Şiirleri - Şair Hamit Kalkan

Bahar mevsiminde gonca güllerim
Açmadan solarsa acı olmaz mı.
Mutluluk içinde olan günlerim
Dert ile dolarsa acı olmaz mı.

Sevgilim sitemle hep etse nefret

Önümü kapatıp ayak dibinde
Dizimi çökerdim anam dursaydı
Tutup ta mübarek iki elini
Yavaşça öperdim anam dursaydı

Eğilip önünde dizimi çöküp

Öyle birşey ki:
Bu sevgi,veya bu aşk.yada bu sevda.
Okyanusta yüzer gibisin.Yelkenler fora.
Yaşamın rüzgarına kapılır gidersin.
Esintiler hoş bir rüya
Uykundan uyanınca gözlerini kaparsın

Aslan kükrer ise deniz coşarsa
Önünde durmaya yürek isterim.
Dola dola sabır gölüm taşarsa
Halimi sormaya yürek isterim.

Kesilir sanmayın benim takatım

Bir zihin var gurur ve kibir dolu
Seninle beraber yıksak diyorum.
Hoşgörüşlü olmak sevginin yolu
Gönüller burcuna çıksak diyorum.

Soğumasın havam sıcacık dursun

Bir göz attım dünyanın defterine
Tozlanmış sayfalar yazısı kayıp.
Çatmak istemedim namertlerine
İyiler içinde bazısı kayıp.

Araştırıp indim hemde derine

Seni ben çok sevmedim mi
Gidince yaş dökmedim mi
Bana sunduğun zehiri
Şerbet diye içmedim mi

Görmez oldum başkasını

Ne derin uykuya daldı hayallerim
Tatlı rüyalar içinde uyanmayı bilmiyor
Gökyüzünde bembeyaz bulutlar
Çimenlerde bahar çiçekleri
Sevdasının elleri
Ellerinin içinde

Acı,keder,yas,hüzün,
Izdırap ve mutsuzluk.
Aslı,Leyla,Şirin ve Himmet
Kerem,Mecnun,Ferhat ve Yunus'suzluk.
Bunlara aşk diyorum.
Çünkü:Bunlar hep umutsuzluk.

Yaş merdiven dayandıkça ellime
Sözler düğümlendikçe dilime
İfade etmekten zorlandıkça kelime
Özlemin bağrımı yakıyor be anam

Birden gidiyorum çocukluğuma