Kalkın, kalkın
Kar beyaz olanlara çocuklar
Sevgide ayrımı bırakın
Sevgiye hayranlıkla
Şu çocuklar gibi bakın
İzdiham yaşadım gözünde
Daha hiç konuşmadan
Girmedim sıraya bir anın deminde
Herşeyimi al götür benim
Sorma daha hiç
Daha küçük kelimeydim
Dönüp durduğum yer yanın
Gökte bulut yok, sende güneş
Ne olacak içinde yanan zamanın
Gülen çocukları?
Ya benim dalgalı bir denizim varsa,
Solugum kesilmişti
Dayanamamıştım
Durduramamıştım dünyayı
Durduramamıştım.
Bu fırtınada heryanım talan
Dayan yüreğim dayan
Külü karıştırıp verdiler rüzgara
Muson yağmurları gibi
Gücün var mı enkazın
Altından bakmaya
Bir müteahit gelir, bin can gider
Beni deprem yıkmadı demeye gücün var mı
Öğret bana
Bu yürek belasını
Gözlerinle öğret
Öğret yine işimiz sevmek
Yurt tutmuşuz bu masayı
Dirsek koymuşuz
Bekçisiyim bir yolun bekçisi
Üstüm başım kum, üstüm başım deri.
Kapıda, avluda dururum, nöbetim gelir beklerim
Zindana gerek saati cinayetim.
Yol arası direkler, ümitsizliğin parmaklıgı,
Bol keseden ağlıyorum dilenci!
Kopartmadım da gülleri
En ulaşılmaz yalnızlıklarda,
Bir vitrine pahalı bakar gibi...
Benim elimden tutuyor,
İyice açıldı gözüm
Çöp batma rüyasında
Salt gerçek aklı sefil eder
Şu hayaller olmasa
Doldur hancı yazarsın bir kenara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!