Her an kaybeder insan
Harcanan nefeslerlerle teslim eder ruhunu, rahatça verilen her nefesin kefaretidir kaybedilen huzur.
Ve teslim eder ruhunu.
Baharda güler, hazanda teslim eder ruhunu.
Şafakta doğar, gecede teslim eder ruhunu.
Seyre daldım denizi
Dalgalar vurdukça sahile
bir bir bıraktı deniz yıldızlarını
sıcak kumun üstüne.
Denizinden artık uzaktı
Kandım yarin güzelliğine
Kandım aşkın şarabını
Kandım gözlerinin karasına
Kandım aşkın şarabını
Yarin yüzü gökyüzümdür
Kuşandım silahım yine
Ederim ateş, göz göre göre
Alnım açık, gönlüm açık
Bitmez artık bu silsile
Zaten
Oldukça manidar bu hile
Çözümü kayıp denklemlerimin,
sadece şiirlerde mi aşığım sana
sendeki şiirlerime mi aşığım yoksa?
Mahzen sandığım kalbin
gelişi güzel bir inziva mabedi mi ?
Gün ışığında dahi göremedim önümü
Bir delinin kâbusuyum ben
Uykusunun en derininde ablak.
Ölümle yaşamın arasında
ince değil, kalın kalın çizgilerim ben.
Beyaza karşı karanlığım.
Sevemezsin beni, arzulayamazsın.
Uzun uzun koşuşturmalar,
bocalamadan beynimin bir köşesinden diğerine, umarsızca.
Sonuca ulaşmak mı
Güneşe el sallamak kadar manidar
aya aşıkken
ve ayın güneşin oynaşı olduğunu bilmeden
Uzaktır bize didaktik olan
bundandır gebeyiz melankoliye
bize ne huşu gerek ne de ney
lazım olan iki kadeh ve mey.
Hepimizin kanlıdır eli aşktan yana
üçle beş arasında kalmış dördüm ben
ne bir üçlük oldum hayatın potasında
ne de gurur ve sevinçle verilen bir beşlik.
merdivenlere tırmandım,
altından kara kediler geçti.
Bir kaç tahta eksikmiş kafamda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!