Neden böyle akar sın gözlerimden
sessiz sessiz
Hiç ummazdım bunu senden
Hiç ummazdım
Bir gün bırakıp terk edeceğini
Bilseydim deli gibi sever miydim ben seni
Güvenmi kalmiş dostum ben sirtimi duvardan başka kimseye yaslamam
Dostmu kalmiş akrabami
Kardeş ne ki
Seni bu dünyaya getirenler bile
Bir eski elbise gibi atiyorsa seni sirtindan
Bana insanliktan bahsetme
Çok değiştim ben çok
Öyle fazlada değişmedim aslında
Mesela güvenmemeyi öğrettim kendime
Olur olmaz şeylere öyle körü körüne
bağlanmıyorum artık
Yalnızlığı da öğrettim kendime
Allah sana az verdi diye üzülme
O isterse azdan çok olur
Allah sana verdi diyede övünme
O dilerse çoktan az olur
O kadar kendinden emin olma gururlanma
Her sonun bir başlangıcı
Ve her yenilginin bir zaferi vardır
Bu günün hesabını unutanlar
Yarının hesabını veremezler
Öyle bir hal geldi ki insana
Ölüm sarmış bedenleri
Her yerde kan izleri
Kulaklarda çığlık sesleri
Filistin'de zulüm sirenleri
Hiç dinmiyor derdi kederi..
Bir hiç uğruna Geçti benim ömrüm
Yaşamaktan genç yaşta soğudum
Hızlı yaşadım çabuk yoruldum
Yaşamaktan bir şey anlamadım
Hep bir şeyler eksikti hayatımda
Aldırma yüreğim aldırma
bırak giden gitsin hayatından
nelere katlanmadı ki bu yürek
bu acıyla yaşamaya da alışır elbet
ne varsa içimde senden geri kalan
yakıp yıktın harabeye çevirdin garip gönlümü
bir gün Gideceğim buralardan,
kapımızı hiç çalmayan mutluluklardan
Umutlarımızı yıkanlardan
dünyamızı başımıza yıkanlardan
bir gülüşümüzze bile göz dikenlerden
Özlemlerimi yok ederek.
Bu son gecemiz unut beni be can,
Hayata bir umutla bu son bekleyişim
Gözlerine dalıp bu sana yazdığım son şiirim
Artık ne adımı duyacaksın bundan sonra
Nede beni sana hatırlatan,
Bir iz bırakırım ardımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!