yaşamın buzlu karlı yollarında....
yürüyordum düşe kalka her yanım tipi....
umudunu yitirmiş son anlarımda....
sen uzatmıştın bana o ipi....
yakaladım tuttum bırakmadım....
göğsüne başımı yasladığımda....
derin bir nefes aldım rahatladım....
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta