Ulu dağın yamacında,gür pınarın başında
Oturuyordu bir dünya güzeli su kenarında
Vardım yanına ki,bir gözleri sürmeli
Sordum güzel sen kimsin,aslın nereli
Dedi kiBen bu dağların ceylanıyım
Tepede ki Yörük çadırıdır evim,oralıyım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta