Güz Dulu Kostak Tamara Şiiri - Seyfi Karaca

Güz dulu
Orman gölünde cirilciplak yüzüp cimerken
Cok yaprak döken bir hayatin buralara sürüklenmis güzel kadiniydi
Kapkara gözleri ve kirpiklerinde düsleri gezilmemis bakireligiyle
Kugu zarifi kirklik Kostak Tamara…
Evini mülkünü ardinda koyup göcmen yolculuklardan meram bulurum diyerek
Hatirlamiyordu bile ne kadar arkasindaydi dünün ve neresinde rüzgarin
Seslen ki rast gideydik…
…eylül vakti kolunda kucaginda güz esintilerinin
Artik nufusumuz evimiz bir olsun söyleyip duruyordu Tamara..
Otlar ormanlar güzdü son kez öptüm
Hatirimiz hatiramiz sazliklarin arasinda ihtiyar kulübede kalsin diyerek
Tamaranin gönülburkan gözyaslarini Alp sonbaharinda
Yagmur yüklü bulutlara ismarladim..

Ekim / 96