Bir ilişkinin temeli güvendir; sessiz, görünmez ama en sağlam bağdır. Sözlerin, vaatlerin ve karşılıklı içtenliğin üzerine inşa edilir. Eğer bir kişi defalarca söz verir ve onları yerine getirmezse, o bağ yavaş yavaş çatlamaya başlar. Ve güven kaybolduğunda, geriye yalnızca boş bir yansıma kalır.
Biz hep “verilen söz tutulur” diyerek büyüdük. Söz sadece kelimelerden ibaret değildir; kalbin bir parçasıdır, ilişkinin sessiz bir teminatıdır. Tutulmadığında ise o teminat kırılır ve yavaş yavaş yok olur.
Sözler ihlal edildiğinde, ne kadar küçük bir kırılma gibi görünürse görünsün, etkisi derindir. İlk başta fark edilmeyen çatlaklar birikir, birikir ve sonunda ilişkiyi taşıyan sütunları yavaşça eritir. Güven, bir kez sarsıldığında, eskisi gibi geri gelmez. Çünkü insan, güvenin eksikliğini her an hisseder; bakışlarda, sessizlikte, sözlerin arkasındaki boşlukta.
Bir eşin verdiği sözleri tutmaması, ilişkinin kendini yeniden kurmasını imkânsız kılar. Güven kaybolduğunda, sevgi de gölgeler arasında kaybolur. Kelimeler yetersiz kalır, sarılmalar anlamını yitirir, birlikte geçirilen yıllar sessiz bir ağırlık gibi omuzlara biner.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta