Bu bir yalnızlık senfonisi
Çalar sürekli, sana gelir mi sesi?
Sorarsın belki duymasan da nefesimi
Görmesen de bitkin düşmüş bedenimi
Çalar sessiz sessiz duyurmak için kendini
Bir rıhtım düşün
Kalkan bir gemi
Son yolcularını almış
Küpeşte gıcırtılı
Rota belirsiz
Dümen kırık
Yandım ben
Yandım işte
Yanan odalarında
Soluksuz kaldım
Boğuldum işte
Kar ayazında yangın dumanında
Bir gün dönüp bakacaksın arkaya
Geçen yıllarına
Bazen hüzün dolacak için anılarda
Bazen de mutluluk olacak hatırladıkça
Göreceksin orada
Sanki bakarmışçasına aynaya
Şimdi 20 oldun
Bak geçen sene 19'dun
Haylaz bir yılın ardından
Havalara uçar oldun
Hep sevilen oldun
Şimdi giderken ellere
Bir yıl daha geçti
Umutlar yine ertelendi
Bir sonrakine
Sen yaparken kendi planlarını
Kendince
Hala bilmiyorsun ve anlamıyorsun
Sen giderken
Ellerim boşlukta tutar gibi geceyi
Kollarım hissiz
Ruhum ise sahipsiz gibi
Sen giderken
Ben geride kaldım
Saf bildi bizi suyuna
Ama haklı çıktı sonuna
Yine geldik biz bu oyuna
Sözü her yerde duyula
İnmez bu bayrak
Duygularım zorlasa da
Parmaklarım kaşınsa da
Bu gün şiir yazmak gelmiyor içimden
Şu sahte dünyaya
Güçlünün zayıfı ezdiği
Kapısına köle ettiği
İstemiyorsan söyle, ben giderim
Yormam seni öyle, yorduğun gibi
Ama bilki gidersem, geri dönmem
Sözünden dönsen de
Yoluma halılar sersen de...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!