Günlerin Yakasına Sevdamı Taktım

yüreğimi avucuna koyacak kadar sevdim seni
sen bana yasaktın
bu şehir bana yasak
oysa ben bu şehirde doğdum gamzelerine
gözlerinde yürürdüm
yürüdüm üstüne üstüne karanlığın
düşmanıdır insanlığın
parolamız ışık

sevdim seni yüreğimi avucuna koyacak kadar
düşlerin çıplaktı
ben kaçak
gül yaprakları olurdu bize saçak
pencereler sessizliği giyinince
ellerimde yıldızlarla inerdim şehire
gizlice
birbirirmize soyunurduk
bizler yatağını arayan ırmaktık
bedenlerimiz susuz toprak
birbirirmizde kayıp olurduk
kendimizi yine birbirirmizde bulurduk
birbirirmizden uzakta birbirirmize tutunurduk
tutunurduk sevdamıza dimdik dururduk
ve doğrularımıza doğru yürüdük
ikimizde düş suçlusuyduk

avucuma yüreğini koyacak kadar sevdin beni
ben sana yasaktım
asıydım
dağlara aktım
hoyratlığından utansın diye günler
sevinçleri giyinsin diye hüzünlü gözler
günlerin yakasına sevdamı taktım
kurşunlara adrestim
dinlemedim
kaç kez yasakları delip sana geldim
hasretinde kendimi gördüm
teninde mor güller ördüm
ben serçeydim sen yudum