Güneşin Nefesi Şiiri - Seyrani Göl

Gecenin kapısı yavaşça aralandı,
ufukta altın bir mühür parladı.
Güneş,
göğün tahtına oturan kadim hükümdar gibi
dünyaya seslendi.

İlk ışık değdi dağların alnına,
karların kalbi çözüldü,
ırmaklar zincirlerini kırdı.
Çiçekler
dudaklarını göğe uzattı,
kuşlar şarkılarını
o ilk sıcak nefeste buldu.

Her yaprak
ışığın dokunuşunda can buldu,
toprak, derin uykusundan kalktı.
Güneş,
altın elleriyle
tüm yaraları sardı,
tüm renkleri yeniden boyadı.

Ve ben gördüm ki,
güneş yalnızca bir yıldız değil,
hayatın kalbine üflenen
sonsuz bir nefesti.
S.GÖL