Güner Kaymak Şiirleri - Şair Güner Kaymak

Bana aşktan okumayın...
Midem bulanıyor, üşümeye başladım.
Artık hiç cazip gelmiyor bana.
Bu defa heyecandan değil,
Korkudan titriyorum.

Bana aşktan okumayın,
artık kelimeler midemi bulandırıyor.
Üşüyorum…
ve bu defa heyecandan değil,
korkudan titriyorum.

Biz binmedik haramzâde gemiye,
Selâm verdik Ehl-i Beyt’in evine.
Gönül verdik Ali’nin öz yemine,
O yoldan döneni dosttan saymayız.

Kaptanıdır ayı bölen Mustafa,

Düştüm bir sevda yoluna,
Derde yaslandım, ağladım.
Hasret doldu şu bağrıma,
Dala yaslandım, ağladım.

Bu dünyada kimse kalıcı değil
Gidene mi yanam, kalana mı ben
Her dostluk bir gün yarıda hep kaldı
Ölene mi yanam, kalana mı ben

İnsanlık paraya pula satıldı

Yollarına hasret düştü gözlerim
Her akşam pencerem sende gizlerim
Gönlümde büyürken eski sözlerim
Döneceğin günü bekliyorum yar

Sensizlik vurdu da beni dermansız

Bir yıldız parladı göğümüzde,
Adı Emre, şifa dolu bir yürekle…
Altı yıl emekle, göz nuruyla
Doktor oldu Göpsen'in evladı nihayetle.

Anası babası gözyaşı döktü,

Gör beni kardeşim, susma bir kere
Korkular susturur, sevda dillenir
Yürekten yüreğe uzanan çare
İnsan insana bakınca bilinir

Görmedin mi taşta çiçek açanı

Mekân değildir gönül sevgiyle dolmazsa
Kalpte kin barınır, sevda yuva bulmazsa
Kibirle yürüyen asla yol almazsa
Gönül yolcusuna kurban olurum

Yalanla örülen sözden dostluk çıkmaz

Bir sel oldun gönlümden aktın
Sevda diye içime yaktın
Yemin ettin sonra kaçtın
Günahın boyunadır senin