Güner Kaymak Şiirleri - Şair Güner Kaymak

Her söze kanılır, her yüze gülünür mü
Dost sanıp da sonra sırtlar dönülür mü
Her güzel surette sevgi bulunur mu
Uyan artık iki gözüm, uyan artık

Gönül bazen yanar bir bakışa toy

Unut deme bana beni,
Ben seni unutamam.
Akşam rüzgârına bıraktım,
Üstelik karanlıktan korkarak...

Sabah güneş doğar doğmaz

Kırdın kalbimi dağ gibi
Yaktın içimi bağ gibi
Ben gece gündüz ağlarım
Düşmüşüm aşkın çağına

Yak gel gülüm, yak gel gülüm

Bir zamanlar aşkı bana tattırdın
Sonra dönüp sırtımdan da bıçaktın
Göz göre göre hayâlimi yıktın
Yalancı baharmış meğer sevdiğim

Sözlerin büyüydü, içten sanırdım

Zulme Karşı Ayaktayız

Zincir vurulmaz bu yüreğe
Korku işlemez bir zerreye
Ne saraya ne de beye
Başımız eğilmez asla

Yıllar geçip gitmiş, haberim yokmuş
Gönlümde açan gül çoktan solmuş
Bir ömür beklemek kaderim olmuş
Sabretmekle geçti ömrüm benim

Kendime yalanlar söyledim durdum

Gözlerinde kaldı bütün umudum
Derdini bilmeden yandım, yoruldum
Her gece düşlerde seni aradım
Sevdayla kavruldum bir köz gibi

Sokaklar ağlıyor ayak izimde

Yüreğim Yandı da Söyleyemedim

Dilim varmıyordu, diyemedim ki
Bir aşkın kurbanı oldum ben seni
Duygular içimde yakar kendini
Niye bu denli çok sevmişim seni?

Ömrüm geçti dağlar taşları aştım,
Nice engelleri sabırla geçtim.
Kimi zaman güldüm, kiminde içtim,
Yollar beni çağırıyor, giderim.

Yanlışa itiraz eden dilsizse
Doğruyu söyleyen hep tehlikeyse
Menfaat uğruna susmak marifet
İnadına susmayan yine de benim

Gönülden sevene deli diyorlar