Güner Kaymak Şiirleri - Şair Güner Kaymak

Bir gönül sevmeden neye yarar,
Sürünür yolları hep yokuş, sarar.
Aşksız yürek te taş misali donar,
Sevgi olmaz ise ne fayda cana?

Aşkla yanmayanın yüzü soluktur,

Yalanmış,
Sevginin ardına gizlediğin...
Rüya dolu sözlerin de,
Buharlı bakışlarla bakışın da…

Göz göre göre dönen bu oyun
Gerçeği görsen de susma ne olur
Adalet yerlerde, haklar kayıp
Bir haykırış da sen et ne olur

Kimi koltuk peşindedir hâlâ

Balona hiç binmemiştim ömrümde,
Yalnızca bakardım gökyüzünde.
Bu kez gönlüm dedi: “Haydi dene!”
Kalktım, vardım sabah Luksor yerine.

Yaylacığa vardım, Selo yanımdaydı,
İçime bir taş çöktü, dilim damağımda.
Kapılar pas tutmuş, kilit aralığında,
Gölgesi kalmış da tanıyamadım.

Geceler yârinle doldu gönlüm
Bir hayâlin kaldı soldu gönlüm
Sensiz geçen vakit oldu zulüm
Oy nazlı dilber, aşkına kurban oldum

Kırık bir mendildi elimde kalan

KEŞKE ÇOCUK KALSAYDIK

Keşke hep çocuk kalsaydık,
Büyümeseydik hiç zamanla.
Dinleseydik anamızı, babamızı,
Gitseydik okulumuza,

Keşke hep çocuk kalsaydık,
Ana sözünü tutsaydık,
Okul yolundan şaşmasaydık,
Öğretmeni dinleseydik.

Niye yüreğini benden saklarsın,
Ben seni umuda bırakır mıyım?
Mor menekşe, nergis gibi kokarsın,
Ben seni yâd ele bırakır mıyım?

Gönlümde sevdayı gizledim sana,

Neye efkârandın giydin morları,
Yakın iken uzak ettin yolları.
Aşkım için büyüttüğüm gülleri,
Neden gittin el âleme yoldurdun?