Güner Kaymak Şiirleri - Şair Güner Kaymak

Yandım ben bu ihanete
Can dayanmıyor hasrete
Kalmadı sabır, feraset
Bir ömür yaktın sen beni

Sildim seni defterimden

Kırdın kalbimi dağ gibi
Yaktın içimi bağ gibi
Ben gece gündüz ağlarım
Düşmüşüm aşkın çağına

Yak gel gülüm, yak gel gülüm

Bir zamanlar aşkı bana tattırdın
Sonra dönüp sırtımdan da bıçaktın
Göz göre göre hayâlimi yıktın
Yalancı baharmış meğer sevdiğim

Sözlerin büyüydü, içten sanırdım

Bir yudumda yaktın eski günleri,
Yine gözlerinle sardın dünleri.
Resmine bakarken titrer elin de,
Ağlıyorsun hâlâ onun gülüne...

Kadehte ararsın eski düşleri,

Her söze kanılır, her yüze gülünür mü
Dost sanıp da sonra sırtlar dönülür mü
Her güzel surette sevgi bulunur mu
Uyan artık iki gözüm, uyan artık

Gönül bazen yanar bir bakışa toy

Unut deme bana beni,
Ben seni unutamam.
Akşam rüzgârına bıraktım,
Üstelik karanlıktan korkarak...

Sabah güneş doğar doğmaz

Bir gönül sevmeden neye yarar,
Sürünür yolları hep yokuş, sarar.
Aşksız yürek te taş misali donar,
Sevgi olmaz ise ne fayda cana?

Aşkla yanmayanın yüzü soluktur,

Gülüşün kalbimde bir sızı şimdi
Geçmiyor, dinmiyor sancısı şimdi
Bir boşluk var sanki içimde dindi
Gönlüm seni özlüyor, nazlı yar

Bir adın var, dilim yutkunur durur

İslam dini akıl dini
Demedim mi sana softa
Çağırma boşuna cini
Demedim mi sana softa

Dinin içini oydunuz

Bir zamanlar aşkla açmıştı güller
Şimdi diken olmuş gönlümde eller
Kuşlar da susmuş, yok artık teller
Nağmeler suskun, sazım perişan

Kokular da gitmiş solmuş her çiçek