Güner Kaymak Şiirleri - Şair Güner Kaymak

Yalanmış,
Sevginin ardına gizlediğin...
Rüya dolu sözlerin de,
Buharlı bakışlarla bakışın da…

Göz göre göre dönen bu oyun
Gerçeği görsen de susma ne olur
Adalet yerlerde, haklar kayıp
Bir haykırış da sen et ne olur

Kimi koltuk peşindedir hâlâ

Treni kaçırdım ömrüm boyunca,
Hep dövünüp durdum yaya kalınca,
Yaban eller gonca gülü yolunca,
Seni sevdiğimi söyleyemedim.

Yıllar geçip gitmiş, haberim yokmuş
Gönlümde açan gül çoktan solmuş
Bir ömür beklemek kaderim olmuş
Sabretmekle geçti ömrüm benim

Kendime yalanlar söyledim durdum

Gözlerinde kaldı bütün umudum
Derdini bilmeden yandım, yoruldum
Her gece düşlerde seni aradım
Sevdayla kavruldum bir köz gibi

Sokaklar ağlıyor ayak izimde

Yüreğim Yandı da Söyleyemedim

Dilim varmıyordu, diyemedim ki
Bir aşkın kurbanı oldum ben seni
Duygular içimde yakar kendini
Niye bu denli çok sevmişim seni?

Göl kıyısına inerken sen suya
Gören imrenmez mi o selvi boya
Gözüm doymaz sana gün boyu doya
Gönlümün gülüydü o nazlı dilber

Dost diye geldiydi candan,
Yar diye baktım her yandan,
Bir umut ektim toprağından
Yüreğimi söktü gitti.

Sözleri ballı da dildi,

Yüreğimi Terk Ettim Dostlar

Yandım da aşk ile derman bulamadım
Gönül defterini artık açamadım
Sevgiye sadakat yok ki yaşatım
Yüreğimi terk ettim dostlar

Yanlışa itiraz eden dilsizse
Doğruyu söyleyen hep tehlikeyse
Menfaat uğruna susmak marifet
İnadına susmayan yine de benim

Gönülden sevene deli diyorlar