Ne çiçek açtık ne meyveye durduk
Öylece çürüyüp kaldık kendi başköşelerimizde
Suretini bekleyen çerçeveler gibi astık ruhumuzu boş duvarlara
Kadehler doluydu bir vakitler
Şimdiyse feri sönmüş gözlerimizin kıyısına vuran yalnızca boş şişeler
İçimize attıklarımız da
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta